ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ ΠΡΩΤΗ

προς διευκρίνιση ορισμένων στοιχείων του άρθρου μου περι των Στενών του Ορμούζ. 

 υπο Κ.Α. Διαμαντόπουλου

Αγαπητέ Σταύρο σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου καταρχάς.

Επί του προκειμένου, αυτά που γράφονται στη δοκιμή σου, τα περισσότερα δηλαδή, αναφορικά με το ρόλο των πολιτικών σεκτών στη Παλαιστίνη είναι ιστορικές ερμηνείες και όχι ιστορία αυτή καθεαυτή. Τούτο δεν αποτελεί μειονέκτημα αλλά συνιστά πολιτική λοξοδρόμηση. Πολύ απλά λοιπόν  Ο Αραφάτ επιθυμούσε ανεξαρτησία της Παλαιστίνης και ίδρυσε το λαϊκό μέτωπο προς επίτευξη της. Αντίπαλο δέος προς αυτή τη προσπάθεια ήταν η Ισραηλιτική πολιτική, θεμιτό γιατί, διότι εκινείτο ( όπως και κινείται ) από τα δυτικά γεωπολιτικά συμφέροντα. Δεν υφίσταται πραγματικός ρόλος συνδετικού κρίκου  του Αραφάτ, για τον πολύ απλούστατο λόγο, Σταύρο μου, ότι κάτι τέτοιο θα κινούσε υποψίες περί "περί πρακτορικών διαθέσεών" του ή για οποιαδήποτε άλλη παρόμοια εικασία. Και είναι γνωστός τοις πάσιν ο Αραφατικός αντιαμερικανισμός.

 Είναι όμως και οφείλω να ομολογήσω πραγματικότητα η δράση των δύο πολιτικών σεκτών Φατάχ και Χαμάς, μόνο που εδώ ο ρόλος αυτών των δύο βάζει στο παιχνίδι της πολιτικής σκακιέρας και ένα τρίτο παράγοντα που λέγεται: επεκτατικό Ισλάμ και ο ρόλος του στη Μέση Ανατολή και επομένως ο ίδιος τίθεται  και στη Παλαιστίνη. Η δράση του Ισλάμ είναι ένα φαινόμενο πολύπλοκο και πολυσύνθετο, δεν έχει ξεκαθαρίσει ο ρόλος του ακόμα, κυρίως του Σουνιτικού Ισλάμ αλλά υπάρχουν βάσιμες εικασίες ότι θα αποτελέσει ένα τρίτο πυρήνα πολεμικής απειλής στο χώρο της Μ. Ανατολής. Ο δε ρόλος της Χαμάς στην επέμβαση της Χεζμπολάχ αποτελεί αντιπερισπασμό ( και εδώ κάνω ιστορική ερμηνεία )προκειμένου η Αμερικανική πολιτική να στρέψει το βλέμμα της στον ισλαμικό κίνδυνο και όχι στην εσωτερική δράση της Χαμάς. Η δε "σεκταριστική" ομάδα που ανέλαβε την εξουσία μετά το θάνατο του Αραφάτ αποτελεί πηγή της εσωτερικής διάσπασης της Παλαιστίνης πάλι για λόγους της ευρύτερης Αμερικανικής διπλωματίας και βούλησης., που είναι φανατικά εναντίον της.Αν και είναι αμφίβολο κατα πόσο αποτελεί σθεναρή κυβέρνηση...

Επιπλέον το άρθρο μου δεν αναφέρεται στον Ισλαμικό κίνδυνο αλλά στη σημασία που δίνουν στα στενά του Ορμούζ οι Αμερικανοί. Η θέση του Αραφάτ στην όλη ιστορία ήταν η προσπάθεια απο-αμερικανοποίησης των εδαφών επιρροής του, προσπάθεια, που κατά τη γνώμη μου, του στοίχισε και τη ζωή του.

Η δε διάσπαση των Παλαιστινίων που πολύ σωστά αναφέρεται δεν έχει να κάνει με το θάνατο του Παλαιστινίου ηγέτη ( σε πρώτο πλάνο ) αλλά με την Αμερικανική πολιτική κατακερματισμού και μελλοντικής αναδιανομής των εδαφών της Μ. Ανατολής, κάτι που επιτρεψέ μου να πω ότι διαφεύγει στην ερμηνευτική σου παρέμβαση. Η οικονομία είναι παντού άρα και στο πεδίο που εξετάζουμε.

Το ενδιαφέρον μου εστιάζεται στην Αμερικανική πολιτική και στην υπο αυτής χρήση των στενών του Ορμούζ.Αν μάλιστα η προσπάθεια συνοδεύτηκε από καλή ανάγνωση του σχετικού στην e-afipnisi είναι προφανές ότι με ενδιαφέρει η αιτιολόγηση της πολιτικής της αμυντικής αποτροπής αλλά και των συνιστωσών που την απαρτίζουν.Είναι αποτελεσματική ή δεν είναι; είναι ξεκάθαρη ή όχι; έχει ελαττώματα και αν ναι πως μπορούν να ξεπεραστούν; Αυτά είναι τα ενδιαφέροντα μου. Εξακολουθώ να στηρίζω το Αμερικανικό σθένος στο πεδίο μιας άλλης ποιοτικά ηγεμονίας, κάτι το οποίο έκανα ξεκάθαρο. Σκοπός μου δεν ήταν να κάνω ιστορική αναδρομή στο παρελθόν των παλαιστινιακών και μη οργανώσεων, που όμως χρησιμοποιώ κάποια στοιχεία τους , ωστε να καταδείξω το επαμφοτερίζον της δυτικής πολιτικής επιλογής.. Η παρέμβασή σου ωστόσο θεωρώ ότι είναι πολύ γόνιμη και  δίνει αρκετές ωθήσεις προς περαιτέρω προβληματισμό.

Θερμή παράκληση προς τους διαχειριστές τώρα του site να φροντίσουν, ώστε η διατύπωση των σχολίων να είναι εύκολη. Ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ να αναρτήσω τις διευκρινήσεις μου σε μορφή comment και ως εικός δεν τα κατάφερα, με συνέπεια να κάνω την ανάρτηση των διευκρινιστικών σημείων υπό μορφή δημοσίευσης. Αποτελεί μια αδυναμία του και θα παρακαλούσα να επιμεληθείτε δεόντως, προκειμένου να μη ταλαιπωρείται ο σχολιαστής ούτε να διακυβεύεται το κύρος της προσπάθειας του ιστολογίου.